Wyrodna matka to ja, serio!

1. Nie chodzę codziennie na spacery – bo mi się nie chce!
A bo czasem za gorąco albo muszę ogarnąć dom bo nie zrobiłam tego przez ostatni tydzień. Czasem mam po prostu lenia a wizja biegania za młodym sprawia, że czuję się totalnie bez siły

2. Odpalam bajki by mieć chwilę dla siebie.
Ale nie leżę wtedy, oj nie!  Szykuję wpis, który siedzi mi w głowie albo rozrysowuję sobie projekt nowego uszytka (przecież za chwilę zapomnę!). Albo może robię obiad na już, w którego przygotowaniu mój mały kucharz mógłby mi za bardzo przeszkadzać.

3. Przedrzeźniam syna gdy miałczy, jęczy, kwęczy, skrzeczy, marudzi i powtarza 1527 raz to samo pytanie (mimo, że otrzymał odpowiedź). Paskudne to ale wtedy młody daje mi spokój.

4. Zamykam się w łazience pod pozorem grubszej sprawy i oddaję się zabiegom kosmetycznym. KUPA to jedyne słowo, które powstrzymuje Oliwiera przed zaglądaniem do mnie co minutę. Mam wtedy całe 5 minut (w porywach do 6) na maseczkę, makijaż czy malowanie paznokci.

5. Perfidnie kłamię, że już nie ma soku (cukier to zło!) że Cola żre flaki a po kinderkach wypadają zęby. Robię to dla Jego dobra przecież nooo!

6. Obiecuję rzeczy niemożliwe
Że tata będzie za chwilę (odpowiedź na setne pytanie o 8 rano), że pojedziemy do babci za tydzień (a za tydzień mówię mu, że za tydzień), że odwiedzi go Jego ukochany Duggee albo Minionki… kiedyś

7. Śmieję się czasem z Jego histerii, pytań czy symulowanego płaczu. 
Są momenty kiedy nie mogę się przed tym powstrzymać i wybucham gromkim śmiechem.
Będę się smażyć w piekle!

8. Nie ruszają mnie Jego upadki, rozlane picie czy rozwalone przekąski.
Upadłeś – wstań, rozlałeś – powycieraj, rozsypało się – pozbieraj.
Proste.

9. Odganiam go z kolejną książką, prośbą o farby czy klej, odganiam z wiadrem klocków i kolekcją aut. 7 dni w tygodniu dzień w dzień – nie chce mi się! A jak On się na coś uprze to nie ma zmiłuj

10. Puszczam samopas
Na placu zabaw marzę o książce, szmatławcu albo ulotce. Mogłabym tylko oglądać obrazki byleby poszedł do dzieci i zajął się na chwilę sobą.

11. Nie ruszę się z wyra przed dziewiątą
Pozwalam mu znosić dosłownie wszystko; zabawki czy jedzenie – co za różnica – niech mi tylko da pognić do 9. Chyba, że zacznie błagać o śniadanie, wtedy mogę łaskawie wstać.

12. Olewam śniadania
Potrafię czekoladowe płatki (przeznaczone dla mnie) zalać mlekiem albo paćnąć dżem na kanapkę i po kłopocie. Nie chcesz jeść? Nie jedz. Z głodu nikt nie pękł – jak mawia babcia.

13. Czasami krzyczę (tak, jest mi wstyd)

Zwłaszcza gdy na hulajnodze mi ucieka – bo to taaaka zabawa gdy mama leci za nim z jęzorem.
Albo gdy babroli się z obiadem a na koniec woła kanapkę – czy On nie wie ile czasu robi się obiad!?

14. Oddam Go każdemu kto się napatoczy
Ba! Sama napuszczam syna na ojca gdy wróci z pracy czy na znajomych, z którymi się akurat spotkamy. U dziadków zabieram nogi za pas i się ulatniam. Marzę o momencie gdy pójdzie do szkoły!

15. Kocham Go tak bardzo, że mogłabym Go zjeść na śniadanie!
Całego w całości; nawet z tymi girolami (które już od dawna nie są maciupkimi stópkami)
Patologia

Ale ze mnie wyrodna matka…